Συνέντευξη: JUDAS PRIEST (Richie Faulkner)

Το “Redeemer of souls”, τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, βρίσκεται ήδη στα δισκοπωλεία (ή ότι έχει απομείνει απ’ αυτά πλέον). Λίγες μέρες πριν, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε, έστω και για 15’ με τον νέο κιθαρίστα των JUDAS PRIEST, Richie Faulkner, ο οποίος με ενθουσιασμό μιλούσε για το νέο άλμπουμ των Βρετανών metallers και μας εξηγεί, εκτός των άλλων, για ποιον λόγο «αθετούν» τα λεγόμενά τους σχετικά με την “Epitaph tour” η οποία είχαν δηλώσει ότι θα ήταν η τελευταία τους.

Καλησπέρα Richie.
Καλησπέρα Σάκη. Έχεις ακούσει το δίσκο ή μόνο 3-4 τραγούδια;


Ευτυχώς πρόλαβα και τον άκουσα 4-5 φορές πριν μιλήσουμε…
Πάρα πολύ ωραία, γιατί δεν είναι ωραίο να κάνεις συνεντεύξεις με ανθρώπους που δεν έχουν ακούσει ολόκληρη τη δουλειά σου!


To “Nostradamus” κυκλοφόρησε πριν από 6 χρόνια. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η “Epitaph tour” κράτησε 2 χρόνια και ότι ο Rob Halford δήλωνε από το 2011 ήδη, ότι έχετε 12 τραγούδια έτοιμα, πόσο χρόνο σας πήρε τελικά να ολοκληρώσετε το “Redeemer of souls”;
Βασικά, όταν μπήκα εγώ στο συγκρότημα για την “Epitaph tour”, ο Glenn και ο Rob πρέπει να είχαν 3-4 τραγούδια σχεδόν έτοιμα. Έγραφαν κομμάτια για το δίσκο, χωρίς να έχουν ιδέα πότε θα κυκλοφορήσει. Από τις αρχές του 2011 λοιπόν, υπήρχαν οι πρώτες ιδέες και όταν μπήκα κι εγώ στο γκρουπ, άρχισα να ηχογραφώ μελωδίες, riff και γενικότερα τις ιδέες που είχα και τις έδινα στον Rob να τις επεξεργαστεί. Όλον τον καιρό που μεσολάβησε, όλοι είχαμε διαφορετικά πράγματα με τα οποία ασχολούμασταν και αν αφαιρέσεις τον χρόνο που δεν ασχολούμασταν με τους JUDAS PRIEST, ο χρόνος των ηχογραφήσεων δεν ήταν πια και τόσο μεγάλος.


Παρότι δεν ήσουν στο γκρουπ στο “Nostradamus”, πως βλέπεις τον δίσκο αυτόν τώρα και πόσο σημαντικός ήταν για τους JUDAS PRIEST;
Το γκρουπ ήθελε να κάνει κάτι που ήταν έξω από το «σύστημά» τους και το management ήρθε με την ιδέα του concept για τον Νοστράδαμο, αφού ποτέ πριν δεν είχαν κάνει ένα concept άλμπουμ. Όλοι μας είμαστε δημιουργικοί άνθρωποι και αυτό θεώρησαν τα παιδιά στο συγκρότημα ότι ήταν κάτι που έπρεπε να το κάνουν, τους άρεσε η ιδέα και πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις για να το πραγματοποιήσουν. Και τώρα που έκαναν οι PRIEST αυτόν το δίσκο, πλέον είναι σε θέση να πουν πως ήρθε η ώρα να κάνουν και πάλι ένα άλμπουμ με ανόθευτο heavy metal. Έχω την εντύπωση ότι το “Redeemer of souls” βγήκε τόσο “balls to the wall” δίσκος, ακριβώς επειδή προηγήθηκε το concept του “Nostradamus”. Η αλήθεια είναι ότι οι αντιδράσεις του κόσμου υπήρξαν ποικίλες για εκείνον το δίσκο, αλλά εμένα μου άρεσε και βρήκα ότι ήταν μία τολμηρή κίνηση που ήθελε πολλά «άντερα» για να την κάνουν.


Παρατήρησα ότι η παραγωγή και γενικότερα όλο το στήσιμο του δίσκου, είναι εντελώς old-school. Τι θέλατε να πετύχετε όταν ξεκινήσατε να γράφετε το δίσκο;
Μετά από έναν concept δίσκο, το μόνο πλάνο που είχαμε στο μυαλό μας, ήταν να γράψουμε οτιδήποτε έβγαινε από την καρδιά μας. Να είναι αγνό, ανόθευτο, να μην έχει υπερβολική παραγωγή. Έβαζε ο Glenn Tipton την κιθάρα στον ενισχυτή και ηχογραφούσαμε. Πολύ αγνό, πολύ ευθύ, πολύ τίμιο άλμπουμ. Σε ότι αφορά την παραγωγή, δεν είχαμε στο μυαλό μας κάποια από τις παλιότερες δουλειές μας, η οποία θα λειτουργούσε ως πρότυπο. Δεν ακούγαμε το “British steel” ή το “Painkiller” και λέγαμε «κάπως έτσι θέλουμε να ακουστούμε ξανά». Το μόνο που θέλαμε είναι να γράφουμε μουσική από την καρδιά μας και το αποτέλεσμα είναι άλλοι να μας λένε ότι ακουγόμαστε σαν το “Rockarolla”, άλλοι σαν το “Defenders of the faith”. Ο καθένας έχει διαφορετική άποψη και αυτό δείχνει ότι δεν ακούγεται το “Redeemer of souls” σαν κάποιον συγκεκριμένο παλιότερο δίσκο μας. Κάθε τραγούδι, πιστεύω ότι έχει όλα τα χαρακτηριστικά που κάνουν τους JUDAS PRIEST τόσο special και πρέπει να ξέρεις ότι είμαι μεγάλος οπαδός τους.


Οπότε δεν είχατε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σας και ίσως αυτός να είναι ο λόγος που έχετε αρκετά γρήγορα τραγούδια όπως το “Halls of Valhalla” για παράδειγμα και μόνο μία μπαλάντα, που κλείνει το άλμπουμ…
Ακριβώς. Το μόνο που είχαμε στο μυαλό μας, ήταν να συνδυάσουμε τις ιδέες μας και να δούμε που θα καταλήξουμε. Είχαμε γράψει το “Metalizer”, το “Halls of Valhalla” που είπες κι εσύ, το “Dragonaut” και μόνο μία μπαλάντα, το “Beginning of the end”. Ενώ όλοι πίστευαν ότι θα γράφαμε και δεύτερη, δεν μας βγήκε έτσι και γράψαμε έναν αδυσώπητο metal δίσκο.


Πόσο συμμετείχες στη συνθετική διαδικασία και πως μπόρεσες να διαχειριστείς το γεγονός ότι όλοι θα σε συγκρίνουν με τον K.K. Downing;
Εγώ βασικά τους έφτιαχνα τσάι, αυτός ήταν ο ρόλος μου (γέλια)!!! Δεν θέλαμε να αλλάξουμε τον τρόπο που δούλευαν όσο ήταν ο K.K. στο συγκρότημα… Δηλαδή να γράφουν το υλικό οι δυο κιθαρίστες και ο τραγουδιστής. Ήταν πολύ ευτυχής η συγκυρία που όλοι μας είχαμε διάθεση να γράψουμε έναν εντελώς metal δίσκο και να μη βάλουμε τίποτα jazz επιρροές μέσα ή τίποτα τέτοιο. Από την πλευρά μου, σαν παλιός οπαδός των JUDAS PRIEST, γνώριζα ακριβώς τι έπρεπε να κάνω. Όλη μου τη ζωή έγραφα riff, σόλο και γενικά, κιθαριστικά μέρη που έμοιαζαν με αυτά των JUDAS PRIEST, οπότε όταν μπήκα στο στούντιο, δεν χρειαζόταν να γράψω με διαφορετικό τρόπο και όλη η διαδικασία ήταν πολύ φυσική.


Μήπως έχεις γράψει εσύ το “Down in flames”;
Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του κομματιού ήταν ιδέα του Glenn Tipton. Είχε ένα κουπλέ κι ένα ρεφρέν έτοιμο και συνεισφέραμε και οι υπόλοιποι.


Βασικά, αυτό το κομμάτι, έχει μία γέφυρα (του τραγουδάω το συγκεκριμένο σημείο), που με μεγάλη μου χαρά διαπίστωσα ότι μοιάζει ΠΑΡΑ πολύ με το “Scarred” των DREAM THEATER!!!
Αυτό σημαίνει ότι έχεις ακούσει πολύ καλά το δίσκο!!! (γέλια) Όντως έχει μία τέτοια αίσθηση το συγκεκριμένο σημείο που λες. Εννοείται ότι μου αρέσουν πολύ οι RAINBOW, o Dio και όλα αυτά, αλλά είμαι και μεγάλος οπαδός των DREAM THEATER. Νομίζω ότι είναι εντελώς λάθος να αγνοείς την καλή μουσική που υπάρχει δίπλα σου και να μένεις κολλημένος σ’ αυτά που άκουγες πριν από πολλά χρόνια. Δεν μας ενδιέφερε να γράψουμε κάτι που να είναι παλιομοδίτικο, ούτε κάτι που να ακούγεται μοντέρνο. Θέλαμε να γράψουμε ότι έβγαινε από την καρδιά μας.


Τι είναι αυτό που κάνει μία μπάντα σαν τους JUDAS PRIEST να γράφει δίσκους και να περιοδεύει ακόμα; Είχατε δηλώσει ότι η “Epitaph tour” θα ήταν η τελευταία σας; Επιμένετε ακόμα σ’ αυτήν την άποψη;
Νομίζω ότι κάθε δημιουργικός άνθρωπος, όταν δημιουργεί κάτι, παίρνει έμπνευση να κάνει και κάτι άλλο στη συνέχεια. Κι εμείς είμαστε δημιουργικοί άνθρωποι. Δεν μπορώ να αποκλείσω ότι θα υπάρξει κι άλλος δίσκος των JUDAS PRIEST. Και κάθε δίσκος που κάνεις, σου δίνει έμπνευση για περιοδεία. Είναι το απολύτως φυσιολογικό, ιδιαίτερα στο heavy metal. Περάσαμε τόσο ωραία στο στούντιο που θέλουμε να βγούμε στο δρόμο και να παίξουμε τα καινούργια μας κομμάτια. Όταν παίζαμε το “Halls of Valhalla” στο στούντιο, αμέσως μας ερχόταν η εικόνα των οπαδών μας να το τραγουδάνε μαζί μας. Από τη δική μου οπτική γωνία, μόνο αυτό το γεγονός κάνει τις μπάντες να συνεχίζουν. Δημιουργείς πράγματα και μετά θέλεις οπωσδήποτε να τα παρουσιάσεις στον κόσμο. Η “Epitaph tour”, ήταν για κάποιες πόλεις όντως η τελευταία φορά που είδαν τους JUDAS PRIEST, αλλά θα υπάρξει κι άλλη περιοδεία σίγουρα. Ήδη σχεδιάζουμε την αμερικάνικη περιοδεία μας (σ.σ. με τους STEEL PANTHER support) για το φθινόπωρο. Σίγουρα δεν θα πάμε σε τόσο πολλές πόλεις όπως στο παρελθόν, θα έχουμε μεγαλύτερα κενά και δεν θα κρατήσει τόσο πολύ.


Καταλαβαίνω και τη συνέχεια. Αμέσως μετά, θα έρθει και η Ευρώπη και η Ιαπωνία και θα ζητήσουν ημερομηνίες… Όλοι θέλουν να ξαναπαίξετε…
Ακριβώς. Δεν μπορείς να παίξεις μόνο σ’ ένα μέρος και να αφήσεις όλα τα υπόλοιπα. Παίζεις στην Ευρώπη, μετά σε θέλει η Ιαπωνία, μετά παραπονιέται και η Νότια Αμερική και βρίσκεσαι με μία παγκόσμια περιοδεία χωρίς να το έχεις σχεδιάσει. Και στην Ελλάδα που έπαιξα δύο φορές, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ήταν απίστευτη εμπειρία. Ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη, που είναι πολύ όμορφη πόλη και παίξαμε με τους WHITESNAKE και το γκρουπ του Gus G, τους FIREWIND. Πιστεύω ότι αν παίξουμε το “March of the damned” και το “Halls of Valhalla” για το ελληνικό κοινό, θα είναι φανταστική η ανταπόκρισή του.


Να σε πάω σε κάτι άσχετο: Τι έχεις να πεις για το φιάσκο της Αγγλίας στο Μουντιάλ; (σ.σ. η συνέντευξη έγινε ελάχιστες μέρες μετά τον αποκλεισμό της)
Σε κάθε μεγάλο τουρνουά συμβαίνουν εκπλήξεις. Και τώρα στη Βραζιλία έμειναν έξω από τον πρώτο γύρο, όχι μόνο η Αγγλία, αλλά και η Ισπανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία…


Και προκρίθηκε η Ελλάδα!
Ακριβώς. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί, αφού μπλέκονται πολλά «εγώ» σε τέτοιες περιπτώσεις. Αυτό όμως είναι το σασπένς που πρέπει να έχει ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Να μην ξέρεις τι θα συμβεί.


(κάπου εδώ παρενέβη η κοπέλα από τη δισκογραφική εταιρία, για να μας πει ότι μπορούσα να κάνω μόλις μία ερώτηση, αφού εξέπνευσε ο χρόνος των 15’ που είχαμε στη διάθεσή μας) Ποια είναι η σχέση του K.K. Downing με το συγκρότημα πλέον και πιστεύεις ότι το “Redeemer of souls”, θα μπορούσε να έχει τον αντίκτυπο που είχε για παράδειγμα το “Painkiller” και να φέρει περισσότερο κόσμο στο κλασικό metal;
Οι JUDAS PRIEST πάντα κρατούσαν ψηλά τη σημαία του κλασικού heavy metal κι έχουν κάνει το καλύτερο που μπορούν για να παραμείνει δημοφιλές και είμαι βέβαιος ότι αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει και τα επόμενα χρόνια. Για τη σχέση του K.K. με το συγκρότημα, δεν είμαι σίγουρος να σου πω. Προσωπικά θα ήθελα πολύ να μιλήσουμε για άλλα πράγματα, εκτός του συγκροτήματος. Να μιλήσουμε για τον Hendrix, να μιλήσουμε για κιθάρες… Ήταν ένα από τα είδωλά μου και αυτό δεν το ξεχνάω ποτέ. Με τους υπόλοιπους από το γκρουπ, έχω την εντύπωση ότι δεν μιλάνε πια πολύ, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω να πω περισσότερα.


(κάπου εκεί να έκοψαν με το ζόρι)… Καλό απόγευμα λοιπόν κι ελπίζω να σας ξαναδούμε στην Ελλάδα.Καλό απόγευμα. Ευχαριστώ πολύ.



www.judaspriest.com


Line-up:
Rob Halford – φωνητικά
Glenn Tipton – κιθάρα
Richie Faulkner – κιθάρα
Ian Hill – μπάσο
Scott Travis – ντραμς


Δισκογραφία:
“Rock rolla” (1974)
“Sad wings of destiny” (1976)
“Sin after sin” (1977)
“Stained class” (1978)
“Hell bent for leather” (1979)
“British steel” (1980)
“Point of entry” (1981)
“Screaming for vengeance” (1982)
“Defenders of the faith” (1984)
“Turbo” (1986)
“Ram it down” (1988)
“Painkiller” (1990)
“Jugulator” (1997)
“Demolition” (2001)
“Angel of retribution” (2005)
“Nostradamus” (2008)
“Redeemer of souls” (2014)

rockhard.gr