Ο κανόνας “ποτέ μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό
του” δεν ισχύει όταν μιλάμε για περιοδικά. Εδώ τα πάντα κρίνονται από το
εξώφυλλο και κάθε μήνα δεκάδες τίτλοι συναγωνίζονται μεταξύ τους για το
ποιο θα ξεχωρίσει και θα τραβήξει με το εξώφυλλό του το βλέμμα του
περαστικού. Κάποια τα κατάφεραν, κερδίζοντας βραβεία και κάνοντας το
τεύχος να εξαφανιστεί από τα stand, ενώ άλλα απέτυχαν παταγωδώς,
αφήνοντας έναν λεκέ ντροπής στο περιοδικό που δύσκολα θα εξαφανιστεί,
όσα χρόνια και αν περάσουν.
Αυτά είναι 25 εξώφυλλα που οι δεινοί αναγνώστες και οι λάτρεις της ποπ κουλτούρας θα θυμούνται για πάντα.
Δεν πρόκειται για μια κλασική φωτογραφία του Χίτλερ με το
μουστάκι του, τη χωρίστρα του και τη στρατιωτική στολή του. Πρόκειται
για κάτι χειρότερο: ο Αδόλφος παίζει τον “ύμνο του μίσους σε έναν
βεβηλωμένο καθεδρικό ναό ενώ θύματα κρέμονται στη ρόδα της Αγίας
Αικατερίνης και η ιεραρχία των Ναζί κοιτάζει”. Το περιοδικό Time έπρεπε
να απολογηθεί για την επιλογή του να τον ανακηρύξει Άντρα της Χρονιάς
και το έκανε υποστηρίζοντας πως τον τίτλο δικαιούται εκείνος που είχε τη
μεγαλύτερη επιρροή στα γεγονότα της χρονιάς που πέρασε.
Μια και μόνο φωτογραφία ήταν αρκετή για να αρχίσει να
καταλαβαίνει ο αμερικανικός λαός τι πάει να πει πόλεμος και τι ακριβώς
κάνουν τα στρατεύματά τους στο Βιετνάμ. Στη φωτογραφία του Paul
Schutzers απεικονίζεται ένας βιετναμέζος που έχει πιαστεί αιχμάλωτος από
τις αμερικανικές δυνάμεις, σε κατάσταση τρόμου και απόγνωσης. Το
εξώφυλλο προκάλεσε αίσθηση και αποτέλεσε την αφετηρία για τη διαμόρφωση
μιας κοινωνικής αντιπολεμικής αντίδρασης.
Ήταν η πρώτη φορά που το περιοδικό Time χρησιμοποίησε μόνο
γράμματα στο εξώφυλλό του και το έκανε διότι το μήνυμα από μόνο του
ήταν ισχυρότερο από οποιαδήποτε φωτογραφία. Το άρθρο στο οποίο παρέπεμπε
ήταν μια ανάλυση του νεοανερχόμενου κινήματος “death of god”, όμως η
επιλογή του συγκεκριμένου εξώφυλλου προκάλεσε μαζική οργή που εκφράστηκε
με 3.500 γράμματα διαμαρτυρίας αναγνωστών – τα περισσότερα που έχει
λάβει ποτέ περιοδικό στην ιστορία.
Ο Muhammad Ali αρνήθηκε να καταταγεί στον αμερικανικό
στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, εν μέρει εξαιτίας των
θρησκευτικών του πεποιθήσεων, με αποτέλεσμα να του αφαιρεθεί προσωρινά ο
τίτλος του πρωταθλητή. Το Esquire θεώρησε σωστό να τον υπερασπιστεί,
παρομοιάζοντάς τον στο εξώφυλλό του με τον Άγιο Σεβαστιανό, ο οποίος
πέθανε με αυτό το μαρτυρικό τρόπο υπερασπιζόμενος τα θρησκευτικά του
πιστεύω.
Σε μια εποχή που δεν υπήρχε photoshop, το να βάλεις τον
πατέρα της pop art, Andy Warhol, να πνίγεται μέσα στην ίδια την πηγή της
έμπνευσής του (τη διάσημη, πλέον, ντοματόσουπα Campbell’s) αποτελεί ένα
είδος τέχνης από μόνο του.
“Αν δεν αγοράσετε αυτό το περιοδικό θα σκοτώσουμε αυτό το
σκύλο” ήταν η ευφυέστατη λεζάντα που συνόδευε αυτή τη φωτογραφία στο
χιουμοριστικό περιοδικό National Lampoon. Παρότι οι περισσότεροι
χαμογέλασαν με το πετυχημένο αστείο, υπήρχαν και κάποιοι που αντέδρασαν
αρνητικά στη θέα του απειλούμενου σκύλου και βρήκαν το εν λόγω εξώφυλλο
κακόγουστο και τρομακτικό.
Αν αυτή η φωτογραφία ήταν πόστερ σε κάποια φεμινιστική
καμπάνια ίσως να μην προκαλούσε το ίδιο σοκ όσο όταν εμφανίστηκε στο
εξώφυλλο του γνωστού πορνογραφικού περιοδικού Hustler, ενός από τα πρώτα
που έδειξαν φωτογραφίες αιδοίων και που δημοσίευσαν γυμνές paparazzi
φωτογραφίες της πρώτης κυρίας, Jackie Kennedy. Συνοδευόμενη, μάλιστα,
από τη δήλωση του εκδότη και γνωστού προβοκάτορα Larry Flynt “δεν θα
κρεμάμε πια τις γυναίκες σαν ένα κομμάτι κρέας”, μοιάζει ειρωνική,
χλευαστική και άκρως υποτιμητική για το γυναίκειο φύλο.
Την ώρα της φωτογράφισης, η διάσημη φωτογράφος Annie
Leibovitz του ζητούσε να ποζάρει μόνος του, εκείνος όμως επέμενε πως στη
λήψη πρέπει να εμφανίζεται και η αγαπημένη του σύζυγος, Yoko Ono. Λίγες
ώρες αργότερα, ο John Lennon έπεσε νεκρός από τις σφαίρες του
παρανοϊκού θαυμαστή του. Το συγκεκριμένο εξώφυλλο θεωρείται από το
American Society of Magazine Editors ως το κορυφαίο των τελευταίων 40
ετών.
Κανένα άλλο εξώφυλλο δεν έχει αντιγραφεί και παρωδηθεί όσο
αυτό το περίφημο της Demi Moore για το Vanity Fair, η οποία στις αρχές
των 90’s πήρε τη γενναία απόφαση να ποζάρει γυμνή και έγκυος, κάτι που
προκάλεσε μαζική αμηχανία και δίχασε την κοινή γνώμη. Δεκάδες σταρ έχουν
αντιγράψει αυτή την φωτογράφιση (με τελευταία την Jessica Simpson για
το περιοδικό Elle), ωστόσο το πιο σοκαριστικό remake της εμφανίστηκε στο
εξώφυλλο του New York τον Οκτώβριο του 2011, όπου μια 63χρονη
παρουσιάζεται – με τη βοήθεια του photoshop – έγκυος, θέτοντας σοβαρά
ερωτήματα για τη μητρότητα σε προχωρημένη ηλικία.
Η φάτσα του O.J. Simpson είναι αρκετή από μόνη της για να
προκαλέσει ανατριχίλα στον μέσο αμερικάνο, οι υπάλληλοι στο ατελιέ του
Time όμως, δεν φάνηκε να συμφωνούν. Έτσι αποφάσισαν να σκουρύνουν την
εικόνα, επεξεργασία η οποία είναι αποδεκτή αν πρόκειται π.χ. για μια
μπανάνα, όταν όμως μιλάμε για άνθρωπο αποτελεί ρατσιστικό σχόλιο. Για
κακή τους τύχη την ίδια εβδομάδα κυκλοφόρησε το Newsweek με το αληθινό
πρόσωπο και χρώμα του O.J., εκθέτοντας ανεπανόρθωτα το Time, το οποίο
απέσυρε το εξώφυλλο και κυκλοφόρησε με νέο στην αγορά.
“Το πρόβλημα με τις συγχωνεύσεις” ήταν το κεντρικό θέμα
του Economist, το οποίο αποφάσισε να αφήσει στην άκρη τα βαρετά
διαγράμματα και λογιστικά γραφήματα και να συνοδέψει το θέμα του με τη
φωτογραφία δύο καμήλων σε τρυφερή περίπτυξη. Και ενώ κάποιοι βρήκαν την
ιδέα χιουμοριστική και επιτυχημένη, άλλοι προσβλήθηκαν στη θέα των δύο
θηλαστικών που κάνουν αχαλίνωτο σεξ πάνω στο σοβαρό, με κύρος,
οικονομικού περιεχομένου περιοδικό τους.
Δεν ήταν μυστικό στην αμερικανική κοινωνία πως η δημοφιλής
ηθοποιός και παρουσιάστρια ήταν ομοφυλόφιλη, η ανοιχτή παραδοχή των
σεξουαλικών της προτιμήσεων όμως, ήταν κάτι το πρωτοφάνες. Και ως κάθε
τι πρωτοφανές, προκάλεσε ποικιλία αντιδράσεων, με μια μεγάλη μερίδα του
κοινού να χειροκροτεί και μια άλλη να αποδοκιμάζει, ισχυριζόμενη πως η
προσωπική ζωή του καθενός δεν θα έπρεπε να κρέμεται στα περίπτερα και να
πουλάει αντίτυπα.
Τον Μάρτιο του 2003 η τραγουδίστρια των Dixie Chicks
δήλωσε σε συναυλία τους στο Λονδίνο: “δεν θέλουμε αυτόν τον πόλεμο (σ.σ.
του Ιράκ) και αυτή τη βια και ντρεπόμαστε που ο πρόεδρος των Ηνωμένων
πολιτειών είναι από το Τέξας”. Οι δηλώσεις της είχαν ως αποτέλεσμα να
μποϊκοταριστούν τα τραγούδια τους από τα αμερικανικά ραδιόφωνα, να
δέχονται γράμματα μίσους και απειλές για τη ζωή τους. Μόλις 2 μήνες
αργότερα, οι θαρραλέες Dixie Chicks εμφανίστηκαν στο εξώφυλλο του
Entertainment Weekly ολόγυμνες, φορώντας μόνο και τις προσβολές των
συμπατριωτών τους, όπως “Dixie sluts”, “Προδότριες”, “Άγγελοι του
Saddam” και άλλα ωραία γραφικά και “πατριωτικά” μηνύματα.
Αυτό το τρικ είναι μάλλον “ευκολάκι” αν είσαι περιοδικό
και θες να συζητηθείς: Βάλε έναν celebrity στο ρόλο του Ιησού Χριστού
και η μαζική κατακραυγή των χριστιανών είναι εγγυημένη. Αυτό συνέβη τόσο
στην περίπτωση του Kanye West που πέρασε τα δικά του “πάθη” στο
εξώφυλλο του Rolling Stone, όσο και στο πρόσφατο εξώφυλλο του Ricky
Gervais για το New Humanist, ο οποίος επιπλέον έγραφε επάνω του Άθεος
και η φωτογράφισή του συνοδευόταν από τη λεζάντα “Έχεις το δικαίωμα να
προσβληθείς και εγώ έχω το δικαίωμα να σε προσβάλλω”.
Οι δύο παραπάνω φωτογραφίες είναι απλά ενδεικτικές. Η θέα
του πτώματος ενός αγαπημένου σταρ πάντα ανατριχιάζει, όπως είχε γίνει
παλαιότερα με τον John Lennon ή προσφάτως με τη Whitney Houston - και οι
δύο “στόλισαν” το εξώφυλλο του National Enquirer όντας νεκροί. Ωστόσο
ξεχωρίζουν οι φωτογραφίες της αδικοχαμένης πριγκίπισσας, οι οποίες
δημοσιεύτηκαν στο ιταλικό περιοδικό Chi σχεδόν 9 χρόνια μετά το θάνατό
της και εκείνες από τις τελευταίες στιγμές του λατρεμένου βασιλιά της
pop, Michael Jackson, στο περιοδικό ΟΚ.
Το Hollywood issue του Vanity Fair θα περάσει στην ιστορία
ως ένα από τα πιο πετυχημένα τεύχη και το εξώφυλλο του ένας από τα πιο
αισθησιακά με τις γυμνές Keira Knightley και Scarlett Johansson να
πλαισιώνουν τον κομψό κύριο Tom Ford. Λίγο καιρό αργότερα, το περιοδικό
Radar θεώρησε σκόπιμο να παρωδήσει αυτή τη φωτογράφηση, με κεντρικούς
πρωταγωνιστές τον Rudy Guiliani, την Hilary Clinton και τον Barack
Obama, σε ένα εξώφυλλο που οι περισσότεροι βρήκαν απλά φτηνό και γελοίο.
Η Νέα Υόρκη ξεπερνά την αμηχανία της με χιούμορ – ή,
τουλάχιστον, έτσι φαίνεται από αυτό το εξώφυλλο του New York που
ξεφτιλίζει με σαρκαστικό τρόπο τον κυβερνήτη Eliot Spitzer, όταν ξέσπασε
το σκάνδαλο που τον ενέπλεκε σε κύκλωμα πορνείας. Με μια και μόνο λέξη,
στρατηγικά τοποθετημένη στο επίμαχο σημείο του πολιτικού (που κατά τ’
άλλα ποζάρει ξέγνοιαστος και χαρούμενος), συνοψίζεται όλη η ντροπή και
αγανάκτηση του κόσμου προς το πρόσωπό του.
Ο Barack Obama φορώντας παραδοσιακά ρούχα των Ταλιμπάν και
η Michelle Obama κουβαλώντας όπλα και πυρομαχικά, ενώνουν τις γροθιές
τους μέσα στο Λευκό Οίκο, ενώ στο τζάκι καίγεται μια αμερικάνικη σημαία
και από πάνω δεσπόζει ένα κάδρο του Osama Bin Laden. Τόσο τραβηγμένο που
είναι προφανές πως είναι αστείο, ναι; Έτσι σκέφτηκε ο διάσημος
καρτουνίστας Barry Blitt, ο οποίος σχεδίασε αυτό το σκίτσο προεκλογικά
για το New Yorker, κάνοντας το δικό του καυστικό σχόλιο εναντίον όλων
εκείνων που αμφισβητούν τα πατριωτικά αισθήματα του Obama. Δυστυχώς δεν
το βρήκαν αστείο ούτε οι υποστηρικτές του Obama αλλά ούτε και ο
εκπρόσωπος τύπου του νυν προέδρου της Αμερικής, ο οποίος το χαρακτήρισε
“προσβλητικό και κακόγουστο”.
Πλάι στα ανορεξικά κορίτσια που κοσμούν τα γυναικεία
περιοδικά, τον Φεβρουάριο του 2009 έκανε την πρώτη του εμφάνιση το νέο
alternative περιοδικό της Conde Nast, Love. “Ποδαρικό” στο εξώφυλλό του
έκανε η υπέρβαρη τραγουδίστρια των Gossip, Beth Ditto, η οποία δεν
δίστασε να αποκαλύψει τις πληθωρικές καμπύλες της, προκαλώντας μαζικό
ενθουσιασμό και χαρίζοντας στο Love το πιο δυναμικό ντεμπούτο που θα
μπορούσε ποτέ να ζητήσει.
Για την ακρίβεια αυτός δεν είναι ο Sacha Baron Cohen, αλλά
ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας του, Bruno. Η χαριτωμένη του πόζα
προφανώς δεν εντυπωσίασε το αντρικό κοινό του GQ και έριξε την
κυκλοφορία του συγκεκριμένου τεύχους στα τάρταρα, σημειώνοντας τις
χαμηλότερες πωλήσεις των έξι τελευταίων χρόνων.
ΟΚ, αυτό ίσως δεν σόκαρε την παγκόσμια κοινή γνώμη, σόκαρε
όμως την ελληνική. Το γερμανικό focus με την Αφροδίτη της Μήλου που
σηκώνει το μεσαίο της δάχτυλο στην Ευρώπη δεν χρειάζεται πολλές
συστάσεις, εκτός αν τον Φεβρουάριο του 2010 που δημοσιεύτηκε ζούσες
κρυμμένος βαθιά σε μια σπηλιά στον Ταΰγετο. Το σημερινό εξώφυλλο της
Spiegel, πάντως, μπορεί να μην έχει εξίσου πετυχημένο illustration (το
κατακερματισμένο ευρώ το λες κάπως αδιάφορο), όμως το μήνυμα "Akropolis
Adieu" κάνει εξίσου καλά την προπαγανδιστική δουλειά του.
Στη φωτογραφία βλέπουμε την Aisha, ένα δεκαοκτάχρονο
κορίτσι που τιμωρήθηκε με αυτόν τον τρόπο επειδή προσπάθησε να ξεφύγει
από τον άντρα της που την χτυπούσε. Η φωτογραφία της Jodi Bieber κέρδισε
το βραβείο World Press Photo, το περιοδικό Time όμως έπρεπε να δώσει
κάποιες εξηγήσεις: γιατί σε μια τόσο θλιβερή και σοκαριστική φωτογραφία
μπαίνει λεζάντα “Τι θα γίνει αν φύγουμε από το Αφγανιστάν” αντί για “Τι
γίνεται στο Αφγανιστάν παρότι είμαστε ήδη εκεί εδώ και τόσα χρόνια;”.
Η Sookie, ο Eric και ο Bill, σε ένα αιματοβαμμένο τρίο που
ενθουσίασε τους fans του True Blood και άφησε εκείνους που δεν έχουν
παρακολουθήσει ποτέ τη σειρά να αναρωτιούνται τι διάολο συμβαίνει σε
αυτό το εξώφυλλο του Rolling Stone, ποιο είναι αυτό το χαρούμενο γυμνό
ερωτικό τρίγωνο και γιατί είναι καλυμμένοι με αίματα;
Εντάξει, για να είμαστε δίκαιοι, αν κάποια μπορούσε να
σετάρει το κόκκινο κραγιόν της με ένα κρεατομπικίνι αυτή είναι η Lady
Gaga. Παρ’ ότι όμως έχει εκπαιδεύσει πλέον το κοινό της σε τέτοιες
ακρότητες, αυτό το εξώφυλλο του Vogue Hommes Japan δεν παύει να αποτελεί
μια τραβηγμένη καλλιτεχνική έμπνευση που δικαιολογημένα προκάλεσε
αντιδράσεις, τόσο από το κοινό, όσο φυσικά και από την φιλοζωική
οργάνωση PETA.
Φτάνοντας στο σήμερα (ή, τελοσπάντων, στην προηγούμενη
εβδομάδα), αυτό το εξώφυλλο του Time προκαλεί περισσότερο αηδία και
ανησυχία, παρά τρυφερά αισθήματα απέναντι στη μητρότητα. Μια 26χρονη
μητέρα θηλάζει τον τρίχρονο βουτυρομπεμπέ της, εξοργίζοντας το κοινό και
ανοίγοντας τον διάλογο σχετικά με το πότε πρέπει να έρχεται η στιγμή
του απογαλακτισμού και πότε η υγιής μητρική στοργή περνά τα όρια της
υπερβολής.
Αυτά είναι 25 εξώφυλλα που οι δεινοί αναγνώστες και οι λάτρεις της ποπ κουλτούρας θα θυμούνται για πάντα.
Ο Χίτλερ Άντρας της Χρονιάς, Time, Ιανουάριος 1939

Ο πόλεμος στο Βιετνάμ, Life, Νοέμβριος 1965

“Έχει πεθάνει ο Θεός;”, Time, Απρίλιος 1966

Το Μαρτύριο του Muhammad Ali, Esquire, Απρίλιος 1968

Ο Andy Warhol πνίγεται, Esquire, Μάιος 1969

Με το πιστόλι στον (σκυλο)κρόταφο, National Lampoon, Ιανουάριος 1973

Η γυναίκα στη μηχανή του κιμά, Hustler, Ιούνιος 1978

O Lennon στην αγκαλιά της Yoko, Rolling Stone, Ιανουάριος 1981

Η Demi Moore γυμνή και έγκυος, Vanity Fair, Αύγουστος 1991

Ο “μαυρισμένος” O.J.Simpson, Time, Ιούνιος 1994

Καμήλες σε συνουσία, The Economist, Σεπτέμβριος 1994

Το outing της Ellen DeGeneres, Time, Απρίλιος 1997

Οι Dixie Chicks φορώντας την οργή του λαού, Entertainment Weekly, Μάιος 2003

Τα πάθη των celebrities, Rolling Stone, Ιανουάριος 2006 & New Humanist, Σεπτέμβριος 2011

Φωτογραφίες νεκρών: Πριγκίπισσα Νταϊάνα, Chi, Ιούλιος 2006 & Michael Jackson, OK Magazine, June 2009

Από το Hollywood στην πολιτική, Radar Magazine, Νοέμβριος 2007

Με το κάτω κεφάλι, New York, Μάρτιος 2008

Η γελοιογραφία του ζεύγους Obama, The New Yorker, Ιούλιος 2008

Η Beth Ditto και οι καμπύλες της, Φεβρουάριος 2009

Ο Sacha Baron Cohen τα πέταξε, GQ, Ιούνιος 2009

Η Αφροδίτη σε άσεμνες χειρονομίες, Focus, Φεβρουάριος 2010

Το ακρωτηριασμένο κορίτσι, Time, Αύγουστος 2010

Αληθινό αίμα, Rolling Stone, Σεπτέμβριος 2010

Τα κρέατα της Lady Gaga, Σεπτέμβριος 2010, Vogue Hommes Japan

Θηλάζοντας το 3χρονο, Time, Μάιος 2012

Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου