Για κάποιους ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, μία εμπειρία που θα την κουβαλούν για πάντα μαζί τους. Κάποιοι άλλοι που ήξεραν τι να περιμένουν από τους Bon Jovi πήγαιναν υποψιασμένοι στο ΟΑΚΑ αλλά το ίδιο ανυπόμονοι και ενθουσιασμένοι. Βέβαια, υπήρχαν και κάποιοι, οι οποίοι είχαν βρεθεί στο χώρο απλά και μόνο για το “Always” αλλά και αναμενόμενο είναι αυτό και σε τελική ανάλυση ευπρόσδεκτο (ή αν προτιμάτε, αδιάφορο).Η σπουδαιότερη hard rock μπάντα των τελευταίων 25 ετών (γιατί πραγματικά δεν υπάρχει άλλη μπάντα που να πουλάει σταθερά δίσκους σε μαζικές ποσότητες και να κάνει sold out συναυλίες σε στάδια όλα αυτά τα χρόνια…) θα εμφανιζόταν για πρώτη φορά στη χώρα μας. Παρά την οικονομική κρίση που βασανίζει τους πάντες, η προσέλευση του κόσμου ήταν εντυπωσιακή με την arena να είναι sold out και τις κερκίδες να είναι σχετικά γεμάτες δημιουργώντας από νωρίς μία εντυπωσιακή ατμόσφαιρα.
Πριν από τους Bon Jovi εμφανίστηκαν οι Έλληνες Brothers in Plugs για ένα 20-λεπτο set και μπορώ να πω ότι δεν ήταν καθόλου άσχημη η εμφάνιση τους στο λίγο χρόνο που είχαν στη διάθεση τους. Σύγχρονο αμερικάνικο rock με ξεκάθαρες παραπομπές στα 70ς και μία σχετικά καλή σκηνική παρουσία. Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο και για τους The Breakers…όχι μόνο το αγγλικό new rock που έπαιζαν ήταν παράταιρο με το live για το οποίο είχαμε πάει να δούμε αλλά και το set τους μας ταλαιπώρησε (ευτυχώς μόνο) για 30 λεπτά. Απορώ γιατί πατούν στην ίδια σκηνή με τους Bon Jovi…τέλος πάντων!
Στις 21:15 ακριβώς το τεράστιο κεντρικό video wall και οι 2 οθόνες αριστερά και δεξιά άρχισαν να προβάλλουν ένα intro και όλοι ξέραμε ότι ήταν ζήτημα λεπτών μέχρι να ξεκινήσει το πανδαιμόνιο. Βρισκόμενος στο κάγκελο του Golden Standing Arena (και από την πλευρά του Richie Sambora) η αναμονή είχε χτυπήσει κόκκινο και μία γρήγορη ματιά πίσω μου επιβεβαίωνε ότι πολλοί δοκίμαζαν το ίδιο συναίσθημα. Tico Torres, Dave Bryan, Hugh McDonald, Bobby Bandiera, Richie Sambora και τελευταίος ο Jon Bon Jovi ανεβαίνουν στη σκηνή και πρώτο τραγούδι “Raise Your Hands” μέσα σε γενικό πανζουρλισμό!
Είμαι σίγουρος ότι πολλοί είδαν τη ζωή τους να περνάει σαν flashback από μπροστά τους (όχι μόνο σε αυτό το κομμάτι, φυσικά…) ενώ η συνέχεια με τα “You Give Love A Bad Name” και “Born To Be My Baby” έδιναν το σύνθημα για ένα θεότρελο party. Ο Jon και ο Richie είχαν πάρα πολύ όρεξη και κέφι μη σταματώντας να τα δίνουν όλα πάνω στη σκηνή ενώ τα κάποια τεχνικά προβλήματα στην κιθάρα στην αρχή εξαλείφτηκαν μετά από λίγο. Τι ακολούθησε…; Hits…hits…hits!
O Jon βρέθηκε μάλιστα μπροστά στις πρώτες σειρές της arena για τα “When We Were Beautiful”, “Bed of Roses” και “I’ll Be There For You” (σε αυτό πήγε και ο Richie μπροστά). Μέσα σε 2 ώρες και 20 λεπτά οι Bon Jovi προσπάθησαν να χωρέσουν όσα περισσότερα κομμάτια μπορούσαν και φυσικά θα υπάρξουν εκείνοι που θα καυτηριάσουν την απουσία κομματιών από τέσσερα κλασικά albums…αναφέρομαι στο ομώνυμο, το “7800 Fahrenheit”, “These Days” & “Bounce”)…αλλά δεν πρέπει να μεμψιμοιρούμε!
Οι Bon Jovi βρέθηκαν στη χώρα μας για πρώτη φορά και μας έδωσαν τη δυνατότητα να ακούσουμε τόσους διαχρονικούς ύμνους. Η συναυλία όχι μόνο απέδειξε ότι οι Bon Jovi παραμένουν μία από τις…last bands standing αλλά πόσο μπροστά είναι οι Αμερικανοί superstars σε πολλά επίπεδα (συμπεριλαμβανομένης της απίστευτης ατμόσφαιρας που δημιουργούν στα live).
Όσο για το τι ακούσαμε: Raise Your Hands, You Give Love A Bad Name, Born To Be My Baby, We Weren’t Born To Follow, Lost Highway, It’s My Life, Blaze Of Glory, In These Arms, Captain Crash & The Beauty Queen From Mars, We Got It Going On, Bad Medicine – Pretty Woman-Shout, When We Were Beautiful, Bed Of Roses, I’ll Be There For You, Who Says You Can’t Go Home, I’ll Sleep When I’m Dead, Work For The Working Man, Have A Nice Day, Keep The Faith Encore: Wanted Dead Or Alive, Always, Living On A Prayer
Jon, Richie, Tico, Dave, Hugh, Bobby…ευχαριστούμε!
rockpages.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου