Η CD Projekt έκανε μία δυναμική εμφάνιση στο χώρο των videogames με το The Witcher, το οποίο, αν και κυκλοφόρησε γεμάτο τεχνικά προβλήματα σε μία δύσκολη εμπορικά περίοδο, κατάφερε να πουλήσει πάνω από 1.500.000 αντίτυπα. Οι αποφάσεις που ξέφευγαν από το κλασσικό και ξεκάθαρο δίλημμα "καλό" και "κακό" και η επίδρασή τους στην εξέλιξη της ιστορίας το καθιστούν ως ένα από τα καλύτερα RPG των τελευταίων ετών. Η πολωνική εταιρεία, με το νέο μέλος της σειράς, πάει ένα βήμα μπροστά και αποδεικνύει ότι για να φτάσεις στην κορυφή πρέπει να εργάζεσαι σκληρά, να έχεις όραμα και αντίληψη, ώστε να μπορέσεις να κρίνεις και να μάθεις από τα θετικά και τα λάθη σχεδόν όλων των ανταγωνιστικών προϊόντων. Το Witcher 2 κάνει "ζημιά" στη βιομηχανία ανεβάζοντας τον πήχη σχεδόν σε όλους τους τομείς και δείχνει ότι, τελικά, και οι παίκτες πρέπει να ζητάμε περισσότερα.
Η ύφανση της ιστορίας και χαρακτήρες
Η ιστορία ξεκινά λίγο μετά το αινιγματικό τέλος του πρώτου παιχνιδιού, όπου ο Geralt βρίσκεται αντιμέτωπος με συνομωσίες και ανυπόστατες κατηγορίες. Το σενάριο είναι το πιο σημαντικό στοιχείο του παιχνιδιού και δεν θα μιλήσουμε για το περιεχόμενό του. Ωστόσο, η ιστορία είναι αυτόνομη και μπορεί να την παρακολουθήσει κάποιος άνετα ακόμα και αν δεν έχει παίξει το πρώτο παιχνίδι, κάτι που όμως που προτείνουμε λόγω κυρίως της ποιότητας του πρώτου Witcher.

Συνεχώς ανοίγονται νέα ερωτήματα και απαντώνται τα παλαιότερα, χωρίς να φορτώνεται ο παίκτης με περιττές πληροφορίες. Ο κάθε NPC δίνει όσες πληροφορίες δικαιολογεί ο ρόλος του στο παιχνίδι και δεν θα βρείτε NPCs – κινητές εγκυκλοπαίδειες. Η ιστορία εξελίσσεται μέσα από εξαιρετικά καλογραμμένους και αληθοφανείς διαλόγους, από όπου απουσιάζει πλήρως το σύνδρομο της... σαπουνόπερας.

Το μόνο παιχνίδι που μπορεί να προετοιμάσει τους παίκτες για αυτά που έρχονται είναι... το πρώτο Witcher καθώς οι χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει η CD Projekt -για άλλη μία φορά- κάνουν τη συντριπτική πλειοψηφία των χαρακτήρων των σύγχρονων RPGs να φαντάζουν εντελώς μονοδιάστατοι. Τα πρόσωπα στο Witcher 2 είναι πολύπλοκα, έχουν έντονες ψυχολογικές διακυμάνσεις, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις καταστάσεις και έχουν τόσο θετική όσο και αρνητική πλευρά.

Η προσοχή στη λεπτομέρεια και η φροντίδα που έχει δοθεί σε αυτό το σημείο κάνει τα quests τύπου "σκότωσε πέντε αράχνες, βρες τρεις πεταλούδες" που βλέπουμε σε άλλα παιχνίδια να φαίνονται αναχρονιστικά και, απλά, μη αποδεκτά σε ένα σύγχρονο RPG. Αξίζει να σημειώσουμε ότι μπορούμε να προχωρήσουμε ένα πολύ μεγάλο μέρος του παιχνιδιού μέσω διαλόγων, οι οποίοι κρατούν την υψηλή ποιότητα και είναι απολαυστικοί χωρίς να περιέχουν περιττές πληροφορίες και να κουράζουν.

Δεν υπάρχει καλό και κακό. Μόνο επιλογές και συνέπειες
Όπως και στο πρώτο παιχνίδι της σειράς, έτσι και εδώ δεν υπάρχουν ξεκάθαρες επιλογές. Συχνά καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στο λιγότερο μεταξύ των δύο κακών και ακόμα συχνότερα δεν έχουμε ιδέα για τις συνέπειες των επιλογών μας. Όταν λέμε συνέπειες, δεν μιλάμε για το ποιος σύμμαχος θα μας στείλει ενισχύσεις ή για το αν θα πάρουμε δωρεάν μερικά potions ή όχι. Οι επιλογές μας είναι καθοριστικές και επηρεάζουν έντονα το playthrough μας. Περίπου στη μέση του παιχνιδιού έχουμε μία επιλογή η οποία μπορεί να μας οδηγήσει σε διαφορετικές πόλεις, με διαφορετικούς συμμάχους και άλλα quests, ενώ, φυσικά, επηρεάζεται και το τέλος της ιστορίας μας. Το replayability του παιχνιδιού είναι ασυνήθιστα υψηλό όχι τόσο για τα 16 (!) διαφορετικά endings όσο για το τεράστιο περιεχόμενο που δεν θα δούμε ποτέ σε ένα playthrough εξ αιτίας των επιλογών μας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι με την ολοκλήρωση των quests δίνονται αρκετοί πόντοι εμπειρίας ώστε ο παίκτης να επικεντρώνεται μόνο στις επιλογές και όχι στα XP ή στα αντικείμενα που τυχόν κερδίσει, σκοτώνοντας όποιον βρει μπροστά του. Σε ελάχιστα σημεία έχουμε λίγο χρόνο για να κάνουμε την επιλογή μας στα πρότυπα του Alpha Protocol. Το θέμα είναι ότι η επιλογή των συγκεκριμένων σημείων είναι ιδιοφυής.
Απλοποιημένο ναι, ρηχό και εύπεπτο σίγουρα όχι

Όταν μπούμε σε ένα νέο χώρο δεν θα λαμπιρίζουν τα αντικείμενα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, αλλά πρέπει να ψάξουμε πηγαίνοντας κοντά τους. Στις αποστολές υπάρχει ένδειξη που δείχνει πού πρέπει να πάμε, αλλά το πώς θα το κάνουμε πρέπει να το βρούμε μόνοι μας με τη χρήση του χάρτη. Το σύστημα αναβάθμισης του χαρακτήρα είναι απλοποιημένο και μας παρέχει απλές και ξεκάθαρες βελτιώσεις, οι οποίες γίνονται άμεσα αντιληπτές.

Το inventory έχει πάρει μία εντελώς διαφορετική μορφή, όπου τα πάντα ταξινομούνται αυτόματα ανάλογα την κατηγορία που ανήκουν. Δεν χρειάζεται πια να τακτοποιούμε τίποτα, αλλά υπάρχει περιορισμός στο βάρος των αντικειμένων που μπορούμε να κουβαλήσουμε. Επίσης, έχουμε τη δυνατότητα να συναρμολογήσουμε νέα σπαθιά, αγοράζοντας τα σχέδιά τους και τις κατάλληλες πέτρες, ενώ μπορούμε να αναβαθμίσουμε άμεσα τις πανοπλίες και τα σπαθιά μας, προσθέτοντας enhancements στις κατάλληλες υποδοχές.

Ευχάριστο και με αρκετή στρατηγική: Το σύστημα μάχης
Όπως και στο πρώτο παιχνίδι, ο Geralt έχει δύο σπαθιά. Ένα σιδερένιο για τους ανθρώπους και ένα ασημένιο για τα τέρατα. Με το αριστερό και το δεξί κλικ μπορούμε να κάνουμε γρήγορα ή δυνατά χτυπήματα αντίστοιχα, ενώ από την αρχή έχουμε πέντε signs, που αποτελούν τις μαγείες του παιχνιδιού. Υπάρχει μία ειδική μπάρα, τα κουτάκια της οποίας υποδεικνύουν το πόσα spells μπορούμε να κάνουμε μέχρι να ξαναγεμίσει αυτόματα, ενώ η ίδια μπάρα επηρεάζει και το πότε μπορούμε να αμυνθούμε. Στη διάθεσή μας έχουμε παγίδες, βόμβες και potions. Οι μάχες έχουν καλό ρυθμό, είναι διασκεδαστικές και απαιτούν στρατηγική. Ακόμα και στην πιο απλή μάχη μπορεί να χάσουμε αν οι εχθροί καταφέρουν να μας περικυκλώσουν και στοιχεία όπως οι παγίδες και τα potions που θα χρησιμοποιήσουμε έχουν μεγάλη σημασία.
Σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία των παιχνιδιών, τα potions στο Witcher 2 έχουν συγκεκριμένη χρονική διάρκεια (π.χ. 10 λεπτά), η οποία δεν επηρεάζεται από το αν είμαστε σε μάχη ή όχι. Δεν μπορούμε να καταναλώσουμε potion μέσα στην μάχη αλλά μόνο πριν και κατά τη διάρκεια του meditation. Ο χρόνος επίδρασης των potions μάς επιτρέπει να πολεμήσουμε πολλές μάχες, επωφελούμενοι από την επίδρασή τους χωρίς να διακόπτεται ο ρυθμός του παιχνιδιού.

Σε συγκεκριμένα σημεία η δυσκολία των εχθρών ή των bosses ανεβαίνει απότομα και πολλοί θα έχουν πρόβλημα. Αν και μας άρεσαν όλα τα boss fights, τα οποία μας έβαζαν να σκεφτούμε λίγο διαφορετικά και δοκίμαζαν τις ικανότητες μας, τα "spikes" -απότομα "καρφιά" δυσκολίας δηλαδή- υπάρχουν.

Εντυπωσιακό οπτικά και ακουστικά: Ο τεχνικός τομέας
Το Witcher 2 έχει με μεγάλη διαφορά τα καλύτερα γραφικά που έχουμε δει σε RPG και επίσης αποτελεί ένα από τα ομορφότερα παιχνίδια ανεξαρτήτως κατηγορίας. Η έμφαση στην ολοκαίνουργια ιδιόκτητη μηχανή της CD Projekt δίνεται στα λεπτομερή textures, στη χρωματική παλέτα που χρησιμοποιείται και στη δυνατότητα περιήγησης στον συνεχόμενο κόσμο του παιχνιδιού, χωρίς διακοπές για loadings.

Ο κόσμος του παιχνιδιού – ατμόσφαιρα και σχεδιασμός
Στο κόσμο του Witcher 2 τα πουλιά κελαηδούν, τα παιδάκια φωνάζουν και παίζουν, ο κόσμος συζητεί, κάθεται γύρω από τη φωτιά και διηγείται ιστορίες από το πρώτο Witcher, ο Geralt παραπονιέται για την ηλικία του όταν τον παίρνουν στο κυνήγι οι εχθροί και μερικές ακόμα λεπτομέρειες που επιδρούν ευεργετικά στην ατμόσφαιρα.

Ο σχεδιασμός των πόλεων ξεπερνάει με χαρακτηριστική άνεση οτιδήποτε έχει να επιδείξει ο ανταγωνισμός. Αν θεωρείτε πανέμορφη την Orzammar από το Dragon Age: Origins, όταν –και αν- φτάσετε στη Vergen θα σας... πέσει το σαγόνι. Η λεπτομέρεια με την όποια έχουν αποδοθεί, όχι μόνο οι πόλεις, αλλά και οι εξωτερικοί χώροι όπου γίνονται τα quests, δίνουν την εντύπωση πως δεν θα βρούμε πουθενά τα ίδια τα textures να επαναλαμβάνονται. Το ίδιο επίπεδο λεπτομέρειας βρίσκεται, σε λίγο μικρότερο βαθμό, και στα dungeons, τα όποια αν και δεν συγκρίνονται σε μέγεθος και πολυπλοκότητα με τα αντίστοιχα του Origins, επιτελούν σωστά το έργο τους. Ο κόσμος του Witcher 2 είναι συνεχόμενος και δίνεται έμφαση στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα. Η αίσθηση της απόστασης και του ταξιδιού από τις πόλεις στα σημεία ενδιαφέροντος και στα dungeons αποδίδεται άψογα, o Geralt περπατάει γρήγορα ώστε να μην κουράζουν τα quests και η έλλειψη fast travel είναι μία σωστή απόφαση που υποστηρίζει την ατμόσφαιρα και την αληθοφάνεια του κόσμου.
Συμπεράσματα
Το Witcher 2 είναι ένα σπουδαίο παιχνίδι. Να ξεκαθαρίσουμε ότι όσοι περιμένουν ένα action RPG με το ένα boss να έρχεται μετά το άλλο και θεωρούν τους διαλόγους βαρετούς, εδώ δεν θα βρουν αυτό που ψάχνουν. Σε τομείς όπως η αφήγηση της ιστορίας, οι επιδράσεις των επιλογών, η ατμόσφαιρα, η πειστικότητα και η ζωντάνια του κόσμου, απλά δεν υπάρχει σύγχρονο RPG που μπορεί να συγκριθεί με το Witcher 2. Δεν υπάρχει λόγος να είμαστε επιφυλακτικοί για κάτι το οποίο θα δει και θα αποδεχθεί η πλειοψηφία όσων παίξει το παιχνίδι. Μπροστά στο κολοσσιαίο Witcher 2 τα καλύτερα σύγχρονα RPG δεν φαίνονται πια και τόσο σπουδαία. Η δουλειά που έχουν κάνει οι "τρελοί" Πολωνοί, καθιστούν τα τέσσερα χρόνια ανάπτυξης να φαίνονται λίγα και αυτό φαίνεται από την στιγμή που θα ανοίξει κάποιος τη συσκευασία του παιχνιδιού έως τους τίτλους τέλους. Τώρα ήρθε η σειρά της Bioware, της Bethesda, της Obsidian και άλλων ομάδων ανάπτυξης να μάθουν από τη CD Projekt ώστε να μπορέσουν να την ανταγωνιστούν. Μην μας πιστέψετε. Αγοράστε το παιχνίδι και θα καταλάβετε...
Ελάχιστες απαιτήσεις συστήματοςΕπεξεργαστής Core 2Duo 2.2 GHz ή dual core AMD 2.5 GHz
Μνήμη RAM 1 GB Windows XP, 2 GB Windows Vista/7
Κάρτα γραφικών GeForce 8800 512 MB ή Radeon (HD3850 512 MB)
Σκληρός δίσκος 16 GB
Θετικά
- Καλογραμμένοι και πειστικοί διάλογοι και χαρακτήρες
- "Γκρίζες" επιλογές με ουσιαστικές συνέπειες
- Αριστουργηματική αφήγηση και εξέλιξη της ιστορίας
- Ίσως ο ζωντανότερος και λεπτομερέστερος κόσμος που είδαμε ποτέ
- Εκπληκτική ατμόσφαιρα
- Ασυνήθιστο replayability
- Ασυναγώνιστος οπτικοακουστικός τομέας
- Διασκεδαστικό και έξυπνο σύστημα μάχης που δίνει έμφαση τόσο στη δράση όσο και στη στρατηγική
Αρνητικά
- Δεν υποστηρίζει σωστά τις αναλύσεις 4:3 και 16:10 (μαύρες μπάρες)
- Πολλοί αντιμετωπίζουν προβλήματα με crashes (σύντομα έρχεται patch)
- Η κλιμάκωση της δυσκολίας μπορούσε να είναι καλύτερη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου