Thor: God of Thunder REVIEW

Μια χαμένη ευκαιρία. Αυτές οι λέξεις χαρακτηρίζουν σε μεγάλο βαθμό την προσπάθεια της SEGA να μεταφέρει στις οθόνες μας το Thor: God of Thunder. Ο κανόνας που θέλει τις κινηματογραφικές μεταφορές να κινούνται σε χαμηλά ποιοτικά επίπεδα, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται, αλλά στην περίπτωση του θεού του κεραυνού, τα πράγματα θα μπορούσαν να πάνε πολύ καλύτερα. Αναμφίβολα, η Liquid Entertainment έχει κάνει μια φιλότιμη προσπάθεια, με ορισμένους τομείς να είναι ιδιαίτερα προσεγμένοι, αλλά η πίεση χρόνου, ώστε η κυκλοφορία να συμπέσει με την προβολή της ταινίας στις σκοτεινές αίθουσες, μάλλον δεν της άφησε και πολλά περιθώρια για κάτι καλύτερο.

Ο καθένας μπορεί να ισχυριστεί πως ο Thor δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πλέον δημοφιλείς φυσιογνωμίες από το σύμπαν της Marvel, αλλά οι προσταγές της σύγχρονης εποχής είναι διαφορετικές. Η εταιρία εμφανίζεται διατεθειμένη να φέρει ολοένα και περισσότερους ήρωες στο προσκήνιο και έτσι η παρουσία του Thor στο Marvel vs Capcom 3 μάλλον δεν ήταν αρκετή. Αυτή είναι μια λογική που φυσικά ασπάζεται και η ίδια SEGA, η οποία -μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες γύρω από τη φιγούρα του Iron Man- αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας την αποστολή του Thor, έχοντας ήδη στα σκαριά την περιπέτεια του Captain America.

Μάχες, κεραυνοί και στη μέση ο Thor

Κατόπιν της σύντομης εγκατάστασης του τίτλου στον σκληρό δίσκο του PlayStation 3, ο παίκτης θα μεταφερθεί στο αρκετά λιτό κεντρικό μενού του Thor: God of Thunder. Εξαιτίας της κατηγορίας στην οποία ανήκει η νέα αυτή δημιουργία, οι επιλογές είναι πρακτικά ελάχιστες, οπότε η παρουσία του story mode κρίνεται ως αρκετή. Αναμενόμενα, ο τίτλος ακολουθεί τα γεγονότα της ταινίας ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, προσπαθεί να επιτύχει κάτι αντίστοιχο. Τα πολλά cut-scenes εξιστορούν την επίθεση που δέχεται το βασίλειο της Asgard και, φυσικά, την προσπάθεια του Thor να αποτρέψει τα χειρότερα.
Το δυσάρεστο είναι πως οι αναρίθμητες κινηματογραφικές σκηνές, πέρα από τη χαμηλή τους ποιότητα, διακόπτουν συνεχώς τη ροή του τίτλου, δοκιμάζοντας σε μεγάλο βαθμό την υπομονή του παίκτη. Σκεπτόμενοι παράλληλα πως το σενάριο δεν είναι άξιο λόγου –παρά τις πολλές ίντριγκες αλλά και ανατροπές- είναι εμφανές πως η ομάδα ανάπτυξης θέλησε με αυτόν τον τρόπο να κρύψει μερικές από τις πολλές τρύπες – κενά της δημιουργίας της, παρατείνοντας παράλληλα τη συνολική διάρκεια.

Το Thor: God of Thunder είναι ένα action – adventure τρίτου προσώπου, το οποίο σε γενικές γραμμές κινείται σε αξιοπρεπή επίπεδα. Ό,τι αναζητά κανείς από έναν τίτλο της κατηγορίας είναι σίγουρο πως θα το συναντήσει στην πρόταση της Liquid Entertainment, με τη δράση να είναι το πρωταγωνιστικό στοιχείο. Ο Thor είναι στιγμές που προσπαθεί να κλέψει κάτι από την εικόνα του Kratos και έτσι δεν είναι τυχαίο που πολλές επιθετικές κινήσεις μοιάζουν να έχουν μεταφερθεί αυτούσιες από τη δημιουργία της Santa Monica.

Μια τυπική, action περιπέτεια

Η αυστηρή γραμμικότητα δεν αποτελεί πρόβλημα, μιας και με αυτόν τον τρόπο είναι πιο εύκολη η εξιστόρηση αλλά και η μετάβαση από το ένα κεφάλαιο της περιπέτειας στο επόμενο. Πρακτικά, ο Thor θα έρχεται συνεχώς αντιμέτωπος με ένα πλήθος εχθρών, πριν κάνει την εμφάνισή του κάποιο boss fight, με το συγκεκριμένο μοτίβο να επαναλαμβάνεται από την αρχή μέχρι το τέλος

Η εικόνα των εχθρών μπορεί να μοιάζει βαρετή, αλλά τουλάχιστον προσφέρουν την απαραίτητη ποικιλία, μιας και όσο η περιπέτεια εξελίσσεται, νέες φιγούρες θα κάνουν την εμφάνισή τους. Τα boss fights από την άλλη δεν έχουν να προσφέρουν κάτι, γιατί πέρα από την τεράστια μορφή τους, ο τρόπος αντιμετώπισης τους είναι ιδιαίτερα μονότονος και βαρετός. Τα πολλά χτυπήματα θα τους προξενήσουν μια ζαλάδα και έπειτα θα εκκινήσει κάποιο quick time event, το οποίο όμως είναι κάπως διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει.

Αφού ο Thor επιτύχει πολλά χτυπήματα, έχει τη δυνατότητα επιλογής αν θα επιτεθεί απευθείας στο σώμα του γιγαντιαίου εχθρού του ή αν θα επικεντρωθεί στα άκρα του. Για κάποιο μυστήριο λόγο, ο χρόνος απόκρισης είναι εκνευριστικά μικρός και έτσι, συνήθως, ο πρωταγωνιστής δεν θα καταφέρει να φέρει σε πέρας μια αλληλουχία κινήσεων. Το δυσάρεστο είναι πως τα quick time events είναι πρακτικά άχρηστα, γιατί αφενός δεν προσφέρουν κάποια κινηματογραφική αίσθηση και αφετέρου ο παίκτης μπορεί απλά να συνεχίσει να επιτίθεται με τις βασικές κινήσεις του χαρακτήρα του, έχοντας τα ίδια αποτελέσματα. Ο τομέας του χειρισμού συγκαταλέγεται στα πλέον ισχυρά χαρτιά του Thor: God of Thunder και με μοναδική εξαίρεση τις στιγμιαίες ατασθαλίες της κάμερας, όλα τα υπόλοιπα δείχνουν να λειτουργούν στην εντέλεια.
Ο Thor έρχεται εξοπλισμένος με ένα πλήθος κινήσεων, ενώ το θρυλικό του σφυρί είναι όσο δυνατό έχουμε γνωρίσει από τα κόμικς. Οι μάχες σώμα με σώμα είναι ιδιαίτερα απολαυστικές, ενώ συλλέγοντας τα ανάλογα ords, ο παίκτης θα αποκτάει πρόσβαση σε καινούργια και πιο καταστροφικά combos. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις εξ αποστάσεως επιθέσεις, ενώ και οι κινήσεις μαγείας δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν. Η χρήση των κεραυνών, για παράδειγμα, είναι ιδιαίτερα καταστροφική, αν και εδώ η εικόνα χαλάει από τα υπερβολικά φτωχά εφέ, τα οποία δείχνουν να έχουν μεταφερθεί αυτούσια από προηγούμενες γενιές hardware.

Λάθη που... κατακεραυνώνουν

Διαβάζοντας κανείς όλα τα παραπάνω, είναι λογικό να σχηματίσει μια θετική εικόνα για το Thor: God of Thunder αλλά η αλήθεια είναι πως μέχρι στιγμής δεν έχουν καταμετρηθεί τα ατοπήματα της Liquid Entertainment. Όπως αναφέρθηκε και πιο πριν, η γραμμικότητα δεν ενοχλεί τόσο πολύ όσο το στοιχείο της επανάληψης που πραγματικά... τσακίζει κόκαλα. Από την αρχή μέχρι το τέλος, ο Thor θα πρέπει να κάνει ακριβώς τα ίδια πράγματα, ενώ θα έρθει αντιμέτωπος με ένα πλήθος εχθρών, των οποίων η εξουδετέρωση είναι εξαιρετικά εύκολη.
Η εικόνα δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο από τα βαρετά και δίχως έμπνευση στον σχεδιασμό τους επίπεδα, τα οποία με τη σειρά τους μαστίζονται και από πολλά τεχνικά προβλήματα. Πέρα από ελάχιστες στιγμές, όπου ορισμένα οικοδομήματα διακρίνονται για τον επιβλητικό σχεδιασμό τους, η μηχανή γραφικών δυσκολεύεται υπερβολικά να αποδώσει μια ικανοποιητική εικόνα, με το alliasing αλλά και τα frame drops να είναι δυστυχώς εντονότατα. Η δε υποστήριξη της τεχνολογίας 3D δείχνει απλά να υπάρχει σαν επιλογή, γιατί η ενεργοποίησή της θα αποφέρει τραγικά αποτελέσματα στον τομέα της απεικόνισης.
Ο σχεδιασμός των χαρακτήρων είναι αρκετά φτωχός, για τα εφέ έγινε λόγος παραπάνω, ενώ το σύνολο ολοκληρώνεται από έναν ηχητικό τομέα που έχει να επιδείξει δύο πρόσωπα. Οι διάλογοι –όσοι τουλάχιστον έχουν μεταφερθεί από την ταινία- είναι οριακά αποδεκτοί, ενώ για ακόμα μια φορά οι ηθοποιοί που έχουν δανείσει τις φωνές τους, δεν δείχνουν να έχουν πάρει στα σοβαρά τους ρόλους τους. Η μουσική επένδυση ευτυχώς έχει τύχει καλύτερης αντιμετώπισης και έτσι συνοδεύει τη δράση άλλοτε διακριτικά και άλλοτε με έναν ιδιαίτερα βροντερό και επικό τρόπο.

Συμπτώματα ηλεκτροπληξίας: Συμπεράσματα

Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μας γύρω από το Thor: Gof of Thunder και έπειτα από περίπου 7 ώρες που απαιτούνται για να φτάσει κανείς μέχρι το τέλος, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως για ακόμα μια φορά ο κανόνας επιβεβαιώνεται. Ο τίτλος της SEGA είναι εμφανές πως κυκλοφόρησε νωρίτερα από όσο θα έπρεπε και έτσι τα σοβαρά του προβλήματα θα βάλουν σε σκέψεις τους υποψήφιους αγοραστές. Η Liquid Entertainment κατάφερε να δημιουργήσει έναν αρκετά ισχυρό και ελκυστικό χαρακτήρα, ο οποίος όμως δείχνει να χαραμίζεται μέσα στον τίτλο που πρωταγωνιστεί.
Ζυγίζοντας τα υπέρ και τα κατά, η ζυγαριά γέρνει δυστυχώς προς την πλευρά που θα ανέμενε κανείς σκεπτόμενος πως πρόκειται για ένα "movie tie-in" ένα παιχνίδι-κινηματογραφική μεταφορά. Κάτω από αυτό το πρίσμα, η αγορά του Thor: God of Thunder ενδείκνυται μόνο για τους φανατικούς οπαδούς του θεού του κεραυνού, αφήνοντας αδιάφορους όλους τους άλλους.

Θετικά

Το στοιχείο της δράσης
Ακριβές μοντέλο χειρισμού

Αρνητικά

Έντονα σημάδια επανάληψης
Αδιάφορος σχεδιασμός επιπέδων
Οι αντίπαλοι δεν διακρίνονται για την εξυπνάδα τους
Ξεπερασμένος οπτικός τομέας και κακή χρήση του 3D